Fiësta del Po

 

Barbelen vangen in een ander land is altijd een uitdaging. Na Engeland, Duitsland, België en luxemburg had ik nu de kans om ze te vangen in Italië. Kees Kempenaar is regelmatig voor zijn werk in dat land te vinden en sinds ook hij besmet is met het barbeelvirus zoekt hij alles op internet af om meer te weten te komen over deze machtige sportvis. Zo kwam hij er al snel achter dat in de Italiaanse Po de barbeel ook voorkwam. Zijn eerste bezoek aan deze grote rivier leverde al meteen enkele grote barbelen op en via deze website zijn er bij de aktuele vangstmeldingen regelmatig Italiaanse barbelen te zien die hij daar vangt. Toen hij me de kans bood om een keer mee te gaan werden al snel de agenda's naast elkaar gelegd en kwamen we uit op een 4 daags trip begin augustus.

hier ging het mis....

Inderdaad even voor 4 dagen op en neer rijden naar Italië om er een paar barbelen te kunnen vangen. Het lijkt een idiote onderneming maar ik kan je verzekeren het is de moeite meer dan waard.... Via de mail hadden we regelmatig contact en zo werd me al snel duidelijk dat deze rivier veel barbeel herbergt. De pelletvisserij is ook daar al ingeburgerd en vissend met dit aas kunnen er soms verrassingen boven water komen weet ik. Via google maps verken ik virtueel een beetje de po en zie al snel dat er erg veel ondiepe stukken in deze rivier voorkomen. Kees laat me weten dat de stroming daar flink kan zijn en dat er zware korven gebruikt moeten worden. Ik maak voor deze korte trip mijn spullen klaar en verbaas me over de ruimte die ik overhoud in mijn tas.

Zaterdagnacht om drie uur draait Kees zijn auto bij me de straat in en een kwartiertje later zijn we al onderweg. De navigatie geeft aan dat we om half een al op de plek van bestemming zijn...een kleine 1300 kilometer verder...Al snel zitten we op de autobaan in Duitsland en daar kun je lekker doorrijden. Via Oostenrijk zullen we Italië bereiken. Het valt me op dat het al later licht wordt zo rond de klok van zessen. We zitten dan al ter hoogte van Frankfurt en mogen even genieten van Europa's grootste luchthaven. De vliegtuigen scheren er net over de autobaan, een prachtig gezicht. München nog 550 kilometer. Het is natuurlijk lekker rijden met een auto die een hoge snelheid kan halen en de kilometers vliegen voorbij. Een uurtje later geeft een bord 350 kilometer aan. Dan moeten we abrupt de remmen in en staan we in een file. Nou ja file, we staan gewoon stil.

Twee uur later zijn we twee kilomter verder...Er is enkel kilometers verder een auto uitgebrand en een deel van het wegdek is beschadigd. Verwachte vertraging tot in de avonduren.....Daar staan we dan. de eerst volgende afslag is een paar kilometer verderop en tergend langzaam bereiken we die terwijl we een dubbel cd van Herman Finkers hebben kunnen beluisteren. De A3 is Duitslands belangrijkste verkeersader en als die vast loopt ontregelt er meer. De verkeersinfo geeft aan dat er tot na München nog 4 stremmingen zijn ten gevolge van ongelukken. Als we uiteindelijk de afslag bereiken slaat iedereen links af om de weg te vervolgen. Kees heeft dan al gekeken naar een andere route en besluit rechtsaf te slaan. We rijden nu via Stuttgard naar München, een kleine 150 kilometer om, maar we kunnen nu wel doorrijden. De ander omleidingen zitten op dat moment allemaal muurvast en dit lijkt ons de beste optie.

rekening houden met tolwegen.

Toch zit het deze zaterdag niet mee qua verkeer en halverwege deze weg sluiten we aan in een file van 20 kilometer..gelukkig rijd deze wel al is het stapvoets...En zo staan we dan ook om half een in plaats van op de plek van bestemming in Italië nog voor München, halverwege de route. Volgens de berekening komen we nu aan rond half 8. Ondanks alle vertagingen vervelen we ons geen moment. Kees rijd de route vaker en weet wat er komen gaat. Ikzelf heb de route nog nooit gedaan via deze weg. Mijn vorige bezoek aan Italië was via Zwitserland. De tocht door zuid Duitsland, Oostenrijk en het noordelijke gedeelte van Italië is adembenemend mooi door eerst de Alpen en later de Dolomieten. Ook daar hebben we nog de nodige vertragingen en uiteindelijk staan we pas een half uur voor de schemer aan de oever van de Po.

we zijn er bijna....

Mijn eerste indruk van deze rivier is zijn rustige stroming. De neringen lopen hier ongeveer 40 meter uit de kant en mooi bereikbaar met zware korven. Al heb ik meteen mijn bedenkingen of die wel nodig zijn. De oever bestaat uit fijn standzand met daaronder meteen vette klei. Anders dan we hier gewend zijn bestaat de bodem van de Po grotendeels uit vette klei. In eerste instantie verwacht je dan geen barbeel. We kunnen nu niet veel meer doen dan wat voorvoeren en met een schep zwiert Kees de nodige pellets richting stroomnaad. Takken in het zand verraden dat er die dag veel is gevist op deze strook. We besluiten daarom niet te laat te beginnen en rijden terug naar het hotel.

de lijn van de nering waar we in eerste instantie de barbeel zochten.

Zondagmorgen is het al vroeg warm en als we de dijk van de Po oprijden zien we al meteen dat we niet de enigste zullen zijn. De strook van ca 200 meter wordt al bezet door een 8tal vissers. Wonderwel niet op de plek waar we voorgevoerd hebben al hebben we daar niet echt veel ruimte. Er zit niets anders op dan de twee steunen wat dichter bij elkaar te zetten. Als we recht vooruit gooien hebben we ruimte genoeg voor 4 hengels. De Italianen vissen daar allemaal met een matchhengel of een bolohengel en een vaste dobbermontage. Ze gebruiken maden als aas en vangen voornamelijk kleine witvis. Er wordt slechts enkele meters uit de kant gevist. De ruimte die we hebben is ca 30 meter en we nemen het risico. Kees gebruikt korven van 230 gram met ankers en ik start met 180 gram.

Kees ving al snel de eerste.

 

slanke barbeel

Al vermoed ik dat ik veel lichter kan vissen. De korf vul ik met pellets en wat grondvoer en gooi een paar meter over de neringen in. De lijn valt meteen slap wat inhoud dat het er erg ondiep is. Even blijft de korf liggen, dan wordt hij schuin weggetrokken door de lijndruk. Er blijkt toch een hardere stroming te zijn dan we van bovenaf zien. De korven van Kees blijven redelijk goed liggen, de mijne blijven snel schuin weglopen. Al bij de tweede inworp van de Italiaan naast me heeft hij mijn hoofdlijn te pakken. Ik had niet verwacht dat de lijn zo schuin zou komen te liggen. Ik verzwaar de korf naar 230 gram maar ook die blijft niet liggen.

mooie bijvangst.

Binnen een half uur heeft de Italiaan me 3 keer te pakken en schuift een meter of 5 op met een gezicht dat op onweer staat. Terecht is hij boos, al kan ik er weinig aan doen. Ik ben helemaal verrast door de aanwezige stroming en lijndruk. Ook vissen met een bocht in mijn lijn werkt niet.... Ik besluit er wat verder in te gaan in de hoop dat de montage dan wel blijft liggen. Dus niet en binnen notime heeft de Italiaan me weer twee keer te pakken. Bij die laatste keer gaat hij helemaal uit zijn dak. Terecht ik weet het...Gelukkig versta ik niet wat hij me toewenst, volgens Kees niet veel goeds....Natuurlijk vind ik het heel vervelend wat er gebeurd met mijn lijn en besluit wat korter te gooien. Zo kom ik in ieder geval niet in zijn werpgebied. Tussen die bedrijven door vangen we wel vis, de eerste barbelen kunnen we al vrij snel landen. 5 stuks in het eerste uur. Wat ons meteen opvalt zijn de snelle bloedingen die de barbelen vertonen na het onthaken. De lippen zijn in tegenstelling tot wat ik gewend ben super zacht. Ook de brasems die we vangen bloeden snel en soms veel. Ik wijd dit aan de zachte bodem van de rivier. Deze bestaat uit klei. Hier worden de lippen snel hard omdat de barbeel steeds tussen het grind wroet.

zijn eerste roofblei.

en ook meteen de eerste meerval.

Rond half een krijgen we weer een bijtmoment waarna het stil valt tot bijna 16.30 uur. Na die tijd krijg ik helemaal geen beet meer terwijl Kees met de regelmaat van de klok aanbeten krijgt en steeds barbeel kan blijven vangen. Vanaf 14.00 uur hebben we het hele strand voor ons zelf en kan ik ook wat verder van me af vissen. Ook dat leverd niet veel op dan een paar brasems. Wel zit ik bij elke inworp vast en met de grootste moeite kan ik soms loskomen. Meestal kost het me mijn haak of de onderlijn. Volgens Kees kom ik steeds in een kleiwal vast te zitten. Het kost me ook een paar vissen.

 

Terwijl ik voor de zoveelste keer vast kom te zitten probeer ik met verschillende manieren los te geraken. De barbeel voel ik steeds trekken maar deze is niet sterk genoeg om mijn lood los te trekken. Het duurt zeker 15 minuten voor ik loskom. In de tussentijd heeft mijn vriendin de andere hengel binnengedraaid en gooit opnieuw in. 230 gram is ze niet gewend en met een harde plons valt de montage amper 10 meter uit de kant neer. Na twee tellen roept ze al dat ze er één heeft....een brasem. Nadat die los is gooit ze weer in en weer ploft de montage rond de 10 meter in het water. Ik zie ze weer meteen slaan en weer heeft ze vis. Nu is het een barbeel...Als die onthaakt is vliegt de montage weer naar de 10 meter en weer ligt het lood amper op de grond of krijgt ze weer beet en de volgende brasem is de klos. Ondertussen ben ik losgekomen en heb mijn barbeel ook teruggezet. Vol trots vraagt ze ons of we wel weten hoe het moet.... Ik ga bij haar staan en nadat ze weer ingegooit heeft valt het me op dat het een paar seconde duurt voordat de korf de grond raakt. Ik kan bijna tot 4 tellen. Er ligt daar een vrij diepe geul.

5 baarddraden, ook al eerder gezien in de Ardennen afgelopen winter...

Het wateroppervlak laat niets zien wat lijkt op een geul. De neringen liggen een stuk verder wat wijst op een stroomnaad. Als ik even later zelf kort inwerp merk ik meteen dat het er bijna niet stroomt. Het leverd me nog twee aanbeten op als we even later moeten opbreken i.v.m. de snel naderende schemer. Alhoewel schemer. De overgang naar donker is hier wel heel snel. Meteen het sein voor duizenden muggen om uit hun schuilplaats te komen. Hele kleine maar venijnige steekmuggen.... mijn benen veranderen in korte tijd in een waar Alpen gebied. Met 19 barbelen in de maten 50- 70 cm, wat brasem en een roofblei en een karper hebben we een mooie eerste dag achter de rug. Voor we weggaan voeren we nog wat pellets, maar nu beduidend korter bij de kant.....

In totaal vangen we 40 barbelen.

's Avonds op het terras van het hotel bekijken we de situatie van de Po nog eens via google maps. Hieruit blijkt dat er inderdaad een vrij donker gebied kort aan de kant is. De zandplaat loopt vrij ver door zien we ook. Vreemd, de neringen laten iets anders zien. Zo zie je maar dat je nooit zeker kunt zijn van je zaak en steeds moet controleren wat er zich onder water bevindt. Een belangrijk leermoment. De gehele dag heb ik te veel vertrouwd op mijn geweekte pellets als geurspoor terwijl Kees steeds grondvoer met pellets in zijn korf bracht. Hierdoor kon hij beduidend langer de vis op zijn stek houden. Een teken dat er veel meer voer gebracht moest worden. Onder het genot van een Corona bekeken we de foto's van de eerste dag...

 

dezelfde kleur als op de Waal.

De volgende dag bezoeken we eerst een dorp in de buurt en net na de middag rijden we weer naar de eerste stek. Mocht het daar tegenvallen dan hebben we al een andere op het oog een paar kilometer verderop. Leve het digitale tijdperk!! Ook vandaag is het weer 34 C maar gelukkig staat er een vrij harde wind. Nou ja gelukkig....binnen een paar minuten worden we al gezandstraald en zitten alle spullen helemaal onder het fijne zand. Dat is minder.... Toch beleven we een mooie middag. We starten slechts een 15 tal meter uit de oever en al snel vangen we de eerste barbelen. Kwamen de barbelen gisteren erg mak mee, nu geven ze beduidend meer tegengas. Groot nadeel is wel dat ik bij elke aanbeet muurvast kom te zitten en het kost vrij veel tijd om los te komen. Natuurlijk raak ik hierdoor ook de nodige vissen kwijt en een paar snoeiharde runs moet ik allemaal afgeven. Erg frustrerend want nu weten we nog niet wat het geweest kan zijn....meerval of toch een monsterbarbeel, of toch karper...

 

Kees krijgt kort in de geul geen beet en besluit weer op de zandplaat tegen de neringen aan te gaan vissen. Ook hij krijgt een paar flinke klappen en runs te verwerken zonder te weten wat het kan zijn..steeds is zijn onderlijn kort boven de haak gebroken. Later die middag weet hij meer als hij een meerval weet te vangen en we dezelfde slijm ontwaren op de onderlijn. Ook is deze net boven de haak erg beschadigd. De barbelen die we vandaag vangen zijn beduidend groter dan de eerste dag. Ook nu bloeden ze weer allemaal gemakkelijk. Ook zijn ze allemaal opvallend mager. Een 72 cm barbeel weegt 3400 gram en eentje van 78 cm slechts 3900 gram. Vandaag zijn het voornamelijk 60- bijna 80 cm barbelen. Met 18 barbelen een aantal brasems en een meerval rijden we nu eerder weg van de stek. We zijn de muggen nu net voor....slechts een paar beten...

De onderwater monsters. Als ik er 1 uit de klei trek die een eindje in het water staat zitten er diverse lijnen verwart in het stuk hout. Dan weten we in ieder geval de veroorzaker van het vele vastzitten de eerste 2 dagen.

Dinsdagmorgen vissen we op de andere stek die we vonden via google maps. We hebben slechts een paar uur, tegen de middag moeten we weer huiswaarts. Als we de stek na wat zoekwerk vinden staat ons een mooie verrassing te wachten...Als we door de struikhaag lopen wanen we ons op een tropisch strand....het blijkt een vaste visplaats te zijn. Naast een tafel met wat stoelen bevinden zich ter plaatse ook enkele palen in het zand en onder de tafel ligt een groot zeil. In één paal bevind zich een inkeping en daarin staat een aardappel schilmesje en kaas in de folie. Waarschijnlijk een barbeelvisser... Het water voor ons stroomt erg langzaam en is helemaal glad. Geen neringen, helemaal niets verraad diepteverschil.

tropisch of niet....

Ik maak een proefworp met een zware korf en kan zeker tot 6 tellen. De korf ploft neer en het duurt vrij lang voordat de lijn een beetje strak wordt getrokken. Ik vervang de zware voor een korf van 100 gram en kan nu bijna tot 8 tellen. Ongeveer 8 meter water.... Met de korf brengen we pellets en grondvoer naar de beoogde strook die we willen bevissen. Ik verwacht niet veel en maak gebruik om mijn spullen allemaal zandvrij te maken. Het waait vandaag gelukkig niet. Toch krijg ik vrij snel een aanbeet en zowaar is het een barbeel. In een paar uur vangen we nog 2 barbelen en 3 brasems. Ondertussen heb ik alles zandvrij op de molens na.. Kort na 14.00 uur rijden we terug naar Nederland waar we filevrij en ca 11 uur later weer thuis zijn. Een prachtige belevenis rijker. Voor iedereen die het daar ook wil proberen zeker een aanrader om te doen, ook al lijkt het gekkenwerk voor een paar dagen...

Een vergunning? Die kost nog geen 10 euro en is 3 maanden geldig. Er mag dan gevist worden met 3 hengels. De vergunning is verkrijgbaar bij elk postkantoor.

De opvallenste feiten van deze supertrip....de barbelen in de Italiaanse Po zijn vrij mager en hebben tere lippen die vrij snel bloeden. Soms vangen we wel een dikkertje, ze zijn er dus wel. Met pellets zijn ze goed te vangen al pakken ze kaas ook erg goed. De eerste twee dagen waar we viste moesten de barbelen allemaal lang herstellen voor we ze los konden laten. Gelukkig hadden we iemand die dat graag deed een eindje in het water. Op het diepe gedeelte ging het beduidend sneller. Ook de Italianen die barbeel vingen aan de made gingen zorgvuldig om met de vis en lieten ze goed herstellen. Al waren ze wel heel verbaasd dat we er gericht op viste... Naast barbeel zijn er karper, meerval en brasem in overvloed. Deze zijn dan ook goed vangbaar, mits niet te groot natuurlijk. Kees ving er eerdere trips al karper van 10 en 12 kilo. Ook erg leuk op een stromende rivier!!

mooie landschappen onderweg

Kees heel erg bedankt voor deze mooie trip die elke minuut meer dan waard was. Het was wederom een leuke ervaring om mee te maken. Elke rivier geeft je leermomenten en is toch weer anders. Deze trip krijgt nog een vervolg dat is voor ons nu al zeker....

 

Zo willen we volgend jaar een paar weken gaan toeren daar...